Εκκριτική ωτίτιδα
Η εκκριτική ωτίτιδα, δηλαδή η παραμονή υγρού στο μέσο αυτί, πίσω από την τυμπανική μεμβράνη, μπορεί να προκαλέσει απώλεια ακοής και υποτροπιάζουσες οξείες φλεγμονές. Στα παιδιά… Η συχνότητά της νόσου μπορεί να φτάσει το 40% ως την ηλικία των 5 ετών και μειώνεται στα παιδιά σχολικής ηλικίας.
Αίτια
Οι συχνές λοιμώξεις σε συνδυασμό με τη δυσλειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας αποτελούν τους σημαντικότερους παράγοντες επικινδυνότητας για την εκκριτική ωτίτιδα. Υπερτροφικές αδενοειδείς εκβλαστήσεις («κρεατάκια»), αλλεργίες, συγγενείς ή ανοσολογικές διαταραχές, έκθεση σε καπνό τσιγάρου, διαμονή σε παιδικό σταθμό, σίτιση με μπουκάλι ακόμα και χρήση πιπίλας ενοχοποιούνται για την παρουσία υγρού στο μέσο αυτί. Στους ενήλικες με μονόπλευρη εκκριτική ωτίτιδα θα πρέπει να αποκλειστεί η παρουσία εξεργασίας στο ρινοφάρυγγα που αποφράσσει την ευσταχιανή.
Συμπτώματα
Οι γονείς περιγράφουν χαρακτηριστικά ότι τα παιδιά δεν ανταποκρίνονται στο κάλεσμά τους ( ή απαντούν συνεχώς με «τι») και αυξάνουν την ένταση του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης. Μεγαλύτερες ηλικίες παραπονούνται εκτός από βαρηκοΐα και συχνές οξείες ωτίτιδες, για «βουητό» (εμβοές), «βουλωμένο αυτί» (αίσθημα πληρότητας-«υγρού στο αυτί») ακόμα και διαταραχές ισορροπίας. Η απώλεια ακοής ειδικά στα πιο μικρά παιδιά μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση στην ομιλία ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες ενδέχεται να παρουσιαστούν προβλήματα απόδοσης στο σχολείο-εργασία και διαταραχές ύπνου-συμπεριφοράς.
Αντιμετώπιση
Η αρχική αντιμετώπιση περιλαμβάνει συντηρητικά μέσα αποσυμφόρησης μύτης και ευσταχιανής σάλπιγγας και κυρίως τον σωστό τρόπο ρινικών πλύσεων με τα κατάλληλα ρινικά σπρέυ. Με την αύξηση της ηλικίας μας δίνεται η δυνατότητα της χρήσης από του στόματος κορτιζόνης. Τα αντιβιοτικά και τα αντισταμινικά αποτελούν άλλες θεραπευτικές λύσεις με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Συσκευές και τεχνικές διάνοιξης της ευσταχιανής πχ.ρινικά μπαλόνια, τσίχλες μπορούν επίσης να βοηθήσουν.
Σε περίπτωση αποτυχίας των συντηρητικών μέσων πιθανότατα το υγρό έχει γίνει πλέον κολλώδες («glue ear»)και η απομάκρυνση του δεν μπορεί να γίνει αυτόματα. Η ενδεδειγμένη θεραπεία τότε είναι η χειρουργική. Μέσα από μια μικρή τομή στην τυμπανική μεμβράνη (μυριγγοτομή) αναρροφείται το υγρό από το μέσο αυτί ενώ η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού επιτρέπει τον αερισμό και την συνεχή παροχέτευσή του. Αυτοί μένουν στη θέση τους για 6-12 μήνες περίπου απ’ όπου αποπίπτουν συνήθως μόνοι τους. Η τοποθέτηση τους γίνεται συνήθως υπό γενική αναισθησία χωρίς εξωτερικές τομές και βοηθά στη λύση του προβλήματος της δυσλειτουργίας των ευσταχιανών σαλπίγγων.
Η αναγνώριση των συμπτωμάτων και κυρίως η έγκαιρη παρέμβαση του ωτορινολαρυγγολόγου είναι αναγκαία για την απομάκρυνση του υγρού από το μέσο αυτί και την αντιμετώπιση των παραγόντων που οδήγησαν στην εμφάνισή του.