Αμυγδαλές και αδενοειδεις εκβλαστησεις

Τι είναι οι αμυγδαλές και αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια);

Αποτελούν συγκεντρώσεις  λεμφικού ιστού στο φάρυγγα και η λειτουργία τους σχετίζεται με την άμυνα του οργανισμού.

Τι προβλήματα μπορούν να προκαλέσουν;

Όταν υπερτραφούν  (μεγαλώσουν) αρκετά παρεμποδίζουν σημαντικά την αναπνοή από το στόμα και από την μύτη. Το παιδί έχει ένρινη ομιλία («μιλάει» με τη μύτη) και ανήσυχο ύπνο με έντονο ροχαλητό και περιόδους άπνοιας (σταματά η αναπνοή για δευτερόλεπτα). Ως αποτέλεσμα το παιδί μπορεί να παρουσιάσει υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, κακή απόδοση στο σχολείο, μειωμένη πρόσληψη τροφής ακόμα και καθυστέρηση στην ανάπτυξη. Επιπλέον οι συχνές λοιμώξεις  (ωτίτιδες, φαρυγγίτιδες, ρινίτιδες, ρινοκολπίτιδες-ιγμορίτιδες κλπ) αποτελούν σημαντικό πρόβλημα για την υγεία αυτών των παιδιών. Τέλος μπορεί να παρουσιαστεί εκκριτική ωτίτιδα (υγρό στο μέσο αυτί ) προκαλώντας μικρού ως μετρίου βαθμού βαρηκοΐα που στα μικρότερα παιδιά ενδέχεται να οδηγήσει και σε προβλήματα ανάπτυξης της ομιλίας .

Πότε αφαιρούνται;

Όταν παρουσιάζονται τα παραπάνω συμπτώματα, ιδιαίτερα άπνοια κατά τη διάρκεια της νύχτας και υποτροπιάζουσες λοιμώξεις. Στα παιδιά με εκκριτική ωτίτιδα είναι απαραίτητη η  αφαίρεση του υγρού και πιθανόν η τοποθέτηση σωληνίσκου αερισμού.

Ξαναγίνονται οι αμυγδαλές και τα «κρεατάκια» μετά την αφαίρεσή τους;

Αν δεν έχουν αφαιρεθεί πλήρως και έχει μείνει κάποιο υπόλειμμα μπορεί να υπερτραφούν και να προκαλέσουν προβλήματα στο μέλλον.  Κάτι τέτοιο όμως συμβαίνει  σπάνια.

Επηρεάζεται η αμυντική ικανότητα του παιδιού από την αφαίρεσή τους;

Δεν έχει αποδειχθεί με μελέτες ότι τα παιδιά που έχουν υποβληθεί σε αμυγδαλεκτομή ή/ και αδενοτομή έχουν μειωμένη αντοχή στις λοιμώξεις σε σχέση με τα παιδιά που δεν έχουν χειρουργηθεί.

Εκκριτική ωτίτιδα

Η εκκριτική ωτίτιδα, δηλαδή η παραμονή υγρού στο μέσο αυτί, πίσω από την τυμπανική μεμβράνη, μπορεί να προκαλέσει απώλεια ακοής και υποτροπιάζουσες οξείες φλεγμονές. Στα παιδιά… Η συχνότητά της νόσου μπορεί να φτάσει το 40% ως την ηλικία των 5 ετών και μειώνεται στα παιδιά σχολικής ηλικίας.

Αίτια

Οι συχνές λοιμώξεις σε συνδυασμό με τη δυσλειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας αποτελούν τους σημαντικότερους παράγοντες επικινδυνότητας για την εκκριτική ωτίτιδα. Υπερτροφικές αδενοειδείς εκβλαστήσεις («κρεατάκια»), αλλεργίες, συγγενείς ή ανοσολογικές διαταραχές, έκθεση σε καπνό τσιγάρου, διαμονή σε παιδικό σταθμό, σίτιση με μπουκάλι ακόμα και χρήση πιπίλας ενοχοποιούνται για την παρουσία υγρού στο μέσο αυτί. Στους ενήλικες με μονόπλευρη εκκριτική ωτίτιδα θα πρέπει να αποκλειστεί η παρουσία εξεργασίας στο ρινοφάρυγγα που αποφράσσει την ευσταχιανή.

 

Συμπτώματα

Οι γονείς περιγράφουν χαρακτηριστικά ότι τα παιδιά δεν ανταποκρίνονται στο κάλεσμά τους ( ή απαντούν συνεχώς με «τι») και αυξάνουν την ένταση του ραδιοφώνου ή της τηλεόρασης. Μεγαλύτερες ηλικίες παραπονούνται εκτός από βαρηκοΐα και συχνές οξείες ωτίτιδες, για «βουητό» (εμβοές), «βουλωμένο αυτί» (αίσθημα πληρότητας-«υγρού στο αυτί») ακόμα και διαταραχές ισορροπίας. Η απώλεια ακοής ειδικά στα πιο μικρά παιδιά μπορεί να οδηγήσει σε καθυστέρηση στην ομιλία ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες ενδέχεται να παρουσιαστούν προβλήματα απόδοσης στο σχολείο-εργασία και διαταραχές ύπνου-συμπεριφοράς.

 

 Αντιμετώπιση

 Η αρχική αντιμετώπιση περιλαμβάνει συντηρητικά μέσα αποσυμφόρησης μύτης και ευσταχιανής σάλπιγγας και κυρίως τον σωστό τρόπο ρινικών πλύσεων με τα κατάλληλα ρινικά σπρέυ. Με την αύξηση της ηλικίας μας δίνεται η δυνατότητα της χρήσης από του στόματος κορτιζόνης. Τα αντιβιοτικά και τα αντισταμινικά αποτελούν άλλες θεραπευτικές λύσεις με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Συσκευές και τεχνικές διάνοιξης της ευσταχιανής πχ.ρινικά μπαλόνια, τσίχλες μπορούν επίσης να βοηθήσουν.

Σε περίπτωση αποτυχίας των συντηρητικών μέσων πιθανότατα το υγρό έχει γίνει πλέον κολλώδες («glue ear»)και η απομάκρυνση του δεν μπορεί να γίνει αυτόματα. Η ενδεδειγμένη θεραπεία τότε είναι η χειρουργική. Μέσα από μια μικρή τομή στην τυμπανική μεμβράνη (μυριγγοτομή) αναρροφείται το υγρό από το μέσο αυτί ενώ η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού επιτρέπει τον αερισμό και την συνεχή παροχέτευσή του. Αυτοί μένουν στη θέση τους για 6-12 μήνες περίπου απ’ όπου αποπίπτουν συνήθως μόνοι τους. Η τοποθέτηση τους γίνεται συνήθως υπό γενική αναισθησία χωρίς εξωτερικές τομές και βοηθά στη λύση του προβλήματος της δυσλειτουργίας των ευσταχιανών σαλπίγγων.

Η αναγνώριση των συμπτωμάτων και κυρίως η έγκαιρη παρέμβαση του ωτορινολαρυγγολόγου είναι αναγκαία για την απομάκρυνση του υγρού από το μέσο αυτί και την αντιμετώπιση των παραγόντων που οδήγησαν στην εμφάνισή του.

Πλαστική ρινικού διαφράγματος και χειρουργική ρινικών κογχών

1. I. Αρχές πλαστικής ρινικού διαφράγματος

Η χειρουργική επέμβαση πλαστικής ρινικού διαφράγματος πραγματοποιείται με σκοπό τον ευθειασμό ενός στραβού (σκολιού) ή παρεκκλίνοντος διαφράγματος. Το ρινικό διάφραγμα αποτελείται από χόνδρο και οστό και χωρίζει τη μύτη σε δύο κοιλότητες, τις ρινικές θαλάμες.
Το ρινικό διάφραγμα μπορεί να είναι σκολιό εκ γενετής, ή μπορεί να έχει τραυματιστεί από προηγούμενη κάκωση της μύτης ή χειρουργική επέμβαση. Ένα στραβό διάφραγμα μπορεί να προκαλεί μερική ή ολική απόφραξη στη μία ή και τις δύο θαλάμες της μύτης, έτσι ώστε ο ασθενής να μην μπορεί να αναπνεύσει άνετα από τη μύτη. Ο πρωταρχικός σκοπός της εγχείρησης πλαστικής του ρινικού διαφράγματος είναι να βελτιώσει την ρινική αναπνοή. Μπορεί πάντως και να περιορίσει άλλα συμπτώματα όπως τη διαταραχή στην αίσθηση της όσφρησης, τις αυξημένες ρινικές εκκρίσεις (πρόσθια ή οπισθορινική καταρροή), το αίσθημα πίεσης στους παραρρίνιους κόλπους, τις επανειλημμένες λοιμώξεις μύτης-παραρρινίων. .
Η πλαστική ρινικού διαφράγματος πραγματοποιείται συνήθως υπό γενική αναισθησία. Τα τμήματα χόνδρου και οστού που παρεκκλίνουν αφαιρούνται ή ευθειάζονται, αφήνοντας αρκετό χόνδρο και οστό ώστε να διατηρηθεί το σχήμα της μύτης. Στο τέλος της επέμβασης μέσα στη μύτη τοποθετούνται επιπωματισμοί (ειδικές γάζες) ή  μικρούς νάρθηκες για να βοηθηθεί το διάφραγμα να επουλωθεί ευθειασμένο και να μειώθει η πιθανότητα αιμορραγίας και σχηματισμού ουλώδους ιστού. Ο  επιπωματισμός ή οι νάρθηκες μπορεί να παραμείνουν από μία έως λίγες ημέρες ανάλογα του είδους τους και των ιδιαιτεροτήτων του κάθε χειρουργείου..

 

 

1. II. Αρχές χειρουργικής ρινικών κογχών

Άλλες δομές της μύτης, που λέγονται ρινικές κόγχες, μπορούν επίσης να επηρεάσουν τη ρινική αναπνοή. Οι ρινικές κόγχες με το πλούσιο αγγειακό δίκτυο που διαθέτουν θερμαίνουν και υγραίνουν τον εισπνεόμενο αέρα, ώστε ψυχρός και ξηρός αέρας να μην φθάνει στους πνεύμονες. Αυτό το δίκτυο μπορεί να διογκωθεί, προκαλώντας αύξηση του μεγέθους των κογχών και ρινική απόφραξη, όπως μπορεί να συμβεί σε λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού (κρυολόγημα ή γρίπη), ρινοκολπιτιδες, αλλεργίες ή ακόμα και λόγω κατασκευής.

Για τη μεγιστοποίηση της βελτίωσης της ρινικής αναπνοής από την επέμβαση πλαστικής του ρινικού διαφράγματος, ο περιορισμός του μεγέθους των ρινικών κογχών είναι συνήθως απαραίτητος. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με χειρουργική αφαίρεση τμήματος της κόγχης, είτε με σμίκρυνση αυτής με τη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος (καυτηρίαση), ραδιοσυχνότητες ή laser.

IIΙ.Μετεγχειρητικές οδηγίες

1.Πόνος: Οι περισσότεροι ασθενείς βιώνουν μια κατάσταση αντίστοιχη με ένα σοβαρό κρυολόγημα, με ρινική συμφόρηση, ρινικές εκκρίσεις και πονοκέφαλο, για 1-2 εβδομάδες μετά το χειρουργείο. Ο πόνος είναι συνήθως ήπιος ως μέτριος σε βαρύτητα. Παυσίπονα μπορεί να χρειασθούν μέχρι και μία εβδομάδα μετά το χειρουργείο. Καλό είναι να αποφεύγονται παυσίπονα όπως  η ασπιρίνη, που μπορούν να οδηγήσουν σε μετεγχειρητική αιμορραγία.

2.Αιμορραγία: Μικρή ποσότητα αιματηρής έκκρισης δεν είναι σπάνια για 1-2 εβδομάδες μετά το χειρουργείο. Αυτή μπορεί να προέρχεται από το πρόσθιο τμήμα της μύτης ή και από το οπίσθιο, ώστε να ρέει στο φάρυγγα. Η αιμορραγία δεν θα πρέπει να είναι έντονη ή συνεχής. Επί ρινορραγίας συνιστάται να πιέσετε τη μύτη σας εξωτερικά και να γείρετε το κεφάλι μπροστά και κάτω για 5 λεπτά. Σε έντονη ή συνεχιζόμενη αιμορραγία, ενημερώστε τον γιατρός σας.

3.Πυρετός: Χαμηλός πυρετός (38⁰C ή χαμηλότερος) είναι συνήθης μετά το χειρουργείο. Υψηλότερες θερμοκρασίες μπορούν να αντιμετωπισθούν με παρακεταμόλη. Αποφύγετε φάρμακα όπως ασπιρίνη που μπορούν να προκαλέσουν αιμορραγία. Σε περίπτωση υψηλού πυρετού (πάνω από 39⁰C), ενημερώστε το γιατρό σας.

4.Αντιβιοτικά: Αίμα και βλέννη μπορεί να συσσωρευτεί στη μύτη. Για να προληφθεί μια σοβαρή λοίμωξη, συνήθως χορηγούνται αντιβιοτικά για μία εβδομάδα.

5.Υγιεινή της ρινικής κοιλότητας: Μετά την αφαίρεση των πωματισμών βλέννα και αίμα στερεοποιούνται στη ρινική θαλάμη και οι σχηματιζόμενες κρούστες δυσκολεύουν την ρινική αναπνοή. Το πρόβλημα αυτό μειώνεται με ρινικές πλύσεις φυσιολογικού ορού όσο το δυνατό περισσότερες φορές το εικοσιτετράωρο. Με αυτό τον τρόπο ρευστοποιούνται και αποβάλλονται οι κρούστες της βλέννας. Η χρήση αποσυμφορητικού σπρέι  (όπως ξυλομεταζολίνης) ή αλοιφής (διμετινδίνης-φαινυλεφρίνης) μπορεί να βοηθήσει. Η αποβολή ποσότητας αίματος με τις πλύσεις είναι φυσιολογικό αρκεί η ποσότητα που αποβάλλεται να μειώνεται κάθε μέρα.

6.Δίαιτα: Ελαφρά γεύματα συνιστώνται για το πρώτο 24ώρο μετά το χειρουργείο καθώς μπορεί να εμφανιστεί ήπια ναυτία ή ακόμη και έμετος μετά τη λήψη γενικής αναισθησίας. Μετά τη δεύτερη ημέρα ο ασθενής μπορεί να λάβει κανονική δίαιτα. Είναι καλύτερο να αποφεύγονται ζεστά υγρά για τρεις με τέσσερεις ημέρες μετά το χειρουργείο, καθώς αυτό μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα αιμορραγίας.

7.Δραστηριότητες: Συνιστάται η αποφυγή εξαντλητικών δραστηριοτήτων για μία με δύο εβδομάδες μετά την επέμβαση καθώς η έντονη, κουραστική άσκηση οδηγεί σε αύξηση της  αρτηριακής πίεσης με αποτέλεσμα την αυξημένη πιθανότητα αιμορραγίας. Επίσης πρέπει να αποφεύγεται το φύσημα της μύτης για το ίδιο διάστημα. Σε περίπτωση ρινικής απόφραξης ή έκκρισης, μπορούν να χρησιμοποιηθούν επιπλέον πλύσεις με φυσιολογικό όρο. Εάν νιώσετε την ανάγκη να φτερνισθείτε είναι καλύτερο αυτό να γίνει με το στόμα.

8.Μετεγχειρητική παρακολούθηση: Ο επιμελής καθαρισμός της μύτης από τον γιατρό σας μετά το χειρουργείο από πήγματα αίματος και βλέννας που έχουν συσσωρευτεί είναι απαραίτητος. Μπορεί να χρειαστεί να γίνει αρκετές φορές και να δημιουργεί άσχημο αίσθημα στον ασθενή γι’αυτό είναι προτιμότερη η συνοδεία ενός φίλου ή συγγενούς και η λήψη μιας δόσης παυσίπονου μία με δύο ώρες πριν την επανεκτίμηση.

Τις πρώτες 1 με 2 εβδομάδες μετά την επέμβαση λόγω του μετεγχειρητικού οιδήματος και των κρουστών που σχηματίζονται,  η ρινική αναπνοή πιθανότατα δεν θα είναι αισθητά καλύτερη. Με την πάροδο όμως των ημερών θα πρέπει να βελτιώνεται και μετά από ένα μήνα περίπου ο ασθενής αρχίζει πλέον να βιώνει την ελεύθερη αναπνοή του από τη μύτη.

Για οποιοδήποτε λόγο υπάρχει ανησυχία από τον ασθενή κατά τη μετεγχειρητική περίοδο θα πρέπει να τη συζητήσει με τον θεράποντα ιατρό χωρίς δισταγμό.

Οι προαναφερόμενες οδηγίες βασίστηκαν σε παρόμοιες που έχουν εκδοθεί από την

Α’ Ωτορινολαρυγγολογική Κλινική, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών , Διευθυντής: Καθηγητής Σεγγας Ιωάννης

Αλλεργική ρινίτιδα

Η αλλεργική ρινίτιδα απασχολεί το 15-20% του παγκόσμιου πληθυσμού ενώ τα τελευταία 40 χρόνια παρατηρείται αύξηση της συχνότητας εμφάνισής της. Στις ΗΠΑ το κόστος των συνταγογραφούμενων φαρμάκων για την αλλεργική ρινίτιδα ξεπερνά τα …

Ενδοσκοπική χειρουργική παραρρίνιων κόλπων

Ι. Τα βασικά της ενδοσκοπικής χειρουργικής παραρρινίων κόλπων (ΕΧΠΚ).
Η ΕΧΠΚ γίνεται με σκοπό να βελτιώσει τη φυσιολογική λειτουργία της μύτης και των παραρρινίων κόλπων. Η παραρρινοκολπίτιδα προκαλείται όταν το στόμιο …

ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟΣ ΙΛΙΓΓΟΣ ΘΕΣΕΩΣ

Η περιγραφή της κλινική οντότητας του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσεως (ΚΠΙΘ) δίνεται από τις ίδιες τις λέξεις που συνιστούν το όνομά του. Αποτελεί μια κατάσταση που προκαλεί έντονο ίλιγγο (=ψευδές αίσθημα περιστροφής) κατά την αλλαγή της θέσης της κεφαλής του ασθενή (=θέσεως), διάρκειας δευτερολέπτων (=παροξυσμικός) ενώ η πρόγνωσή του είναι πολύ καλή καθώς είναι αυτοπεριοριζόμενος (=καλοήθης). Τα συμπτώματα συνήθως σταδιακά εξασθενούν μέσα σε μερικές ημέρες ή ακόμα και εβδομάδες ώσπου να εξαφανιστούν με μικρή πιθανότητα επανεμφάνισής τους. Ενδέχεται να συνοδεύεται από ναυτία, τάση προς έμετο και κεφαλαλγία.

Τι προκαλεί τον καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο θέσης;

Οφείλεται στην μετατόπιση κρυστάλλων και την συσσώρευση τους σε συγκεκριμένη θέση του έσω ωτός. Οι κρύσταλλοι καλούνται ¨ωτόλιθοι¨ ή ¨ωτοκονία¨. Οι ωτόλιθοι είναι κρύσταλλοι ανθρακικού ασβεστίου και αποτελούν ανατομικό στοιχείο του έσω ωτός, βρίσκονται δε φυσιολογικά σε ένα σχηματισμό του λαβυρίνθου που καλείται ελλειπτικό κυστίδιο.

Σε νεαρά άτομα, δηλαδή άτομα κάτω των 50 ετών, η πλέον συχνή αιτία του ΚΠΙΘ είναι ο τραυματισμός της κεφαλής που οδηγεί σε μετακίνηση της ωτοκονίας. Βέβαια η συχνότητα του ΚΠΙΘ αυξάνεται με την πρόοδο της ηλικίας και στις περιπτώσεις αυτές συνήθως οφείλεται στην σταδιακή εκφύλιση του λαβυρίνθου του έσω ωτός ή στην φλεγμονή του οδηγώντας σε βλάβη του ελλειπτικού κυστιδίου. Πάντως οι περισσότερες περιπτώσεις ΚΠΙΘ καλούνται ¨ιδιοπαθείς¨, που σημαίνει μη αναγνώριση εμφανούς αιτιολογίας.

Οι δραστηριότητες που προκαλούν την έκλυση των παραπάνω συμπτωμάτων διαφέρουν από άτομο σε άτομο, αλλά κοινή παρατήρηση είναι πως η έκλυση των συμπτωμάτων έχει σχέση με ακραία θέση της κεφαλής. Έτσι συχνά αναφέρεται πως απότομο ανασήκωμα από το κρεβάτι ή στριφογύρισμα και απότομη αλλαγή θέσης στον ύπνο προκάλεσε έντονη ζάλη και ίλιγγο. Εκδήλωση ζάλης, αστάθειας και ιλίγγου συχνά παρουσιάζεται μετά από απότομη κίνηση της κεφαλής προς τα επάνω. Σε αρκετές γυναίκες ασθενείς με ζάλη και ίλιγγο τα συμπτώματα εμφανίζονται μετά από επίσκεψη σε κομμωτήριο, όπου το λούσιμο και το στέγνωμα των μαλλιών γίνεται σε θέση της κεφαλής προς τα πίσω, δηλαδή σε θέση υπερέκτασης της κεφαλής.

Πως γίνεται η διάγνωση του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης;

Λεπτομερές ιστορικό και κλινική εξέταση με την δοκιμασία Dix–Hallpike μας δίνουν τη διάγνωση. Σε άτυπες περιπτώσεις ο ακοολογικός ελέγχου και οι λοιπές παρακλινικές εξετάσεις μας αποκλείουν άλλες κλινικές οντότητες.

Πως αντιμετωπίζεται ο καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης;

Ο ΚΠΙΘ είναι αυτοπεριοριζόμενος. Αυτό σημαίνει πως τα συμπτώματα σταδιακά περιορίζονται από μόνα τους και τελικά εξαφανίζονται. Βέβαια χωρίς ιατρική βοήθεια το παραπάνω χρονικό διάστημα πλήρους εξάλειψης των συμπτωμάτων μπορεί να ανέλθει και σε έξι μήνες. Τα φάρμακα δεν έχουν θέση στη θεραπεία του ΚΠΙΘ. Πιο αποτελεσματική είναι η εφαρμογή μιας σειράς ασκήσεων και χειρισμών που στόχο έχουν να μετακινήσουν, να διαλύσουν και να επανατοποθετήσουν τους ωτόλιθους από την θέση που προκαλεί την έκλυση του ιλίγγου, δηλαδή από τον οπίσθιο κάθετο ημικύκλιο σωλήνα στην αρχική τους θέση στο ελλειπτικό κυσίδιο. Οι ασκήσεις και οι χειρισμοί έχουν μεγάλη επιτυχία που φτάνει στο 80% των ασθενών.

Ο χειρισμός του Epley περιλαμβάνει τοποθέτηση της κεφαλής σε 4 διαφορετικές θέσεις και παραμονή σε αυτές για περίπου 30 δευτερόλεπτα έως 2 λεπτά. Οι ωτόλιθοι απομακρύνονται και επιστρέφουν στην αρχική τους θέση σχεδόν από την πρώτη εφαρμογή του χειρισμού. Μια δεύτερη εφαρμογή ίσως απαιτηθεί, σε δύσκολες περιπτώσεις στις οποίες τα συμπτώματα επιμένουν ( περίπου στο 20% των περιπτώσεων). Επί αποτυχίας και της δεύτερης εφαρμογής εκτελείται ο χειρισμός του Semont. Σε περιπτώσεις που οι χειρισμοί Eplay ή Semont δεν είναι αποτελεσματικοί ή έχουμε υποτροπιάζοντα επεισόδια ΚΠΙΘ, συνιστώνται οι ασκήσεις του Hamid που περιγράφονται στην εικόνα και συνιστάται να γίνονται 10 επαναλήψεις τρεις φορές την ημέρα.

Τι πρέπει να προσέχει ο ασθενής μετά τους χειρισμούς (Epley ή Semont);

Περιμένετε 10 λεπτά αφού ολοκληρωθεί ο χειρισμός προτού σηκωθείτε. Μερικές φορές μπορεί να υπάρξουν μικρά επεισόδια ιλίγγου από ακόμα μετακινούμενους ωτόλιθους ή από απομάκρυνση ωτιλίθων από την σωστή τους θέση.

Πρέπει να σας συνοδεύει κάποιος, ο οποίος θα οδηγήσει και το αυτοκίνητο σας στο σπίτι, ώστε να μετακινηθείτε με ασφάλεια.

Πρέπει να κοιμηθείτε για τις πρώτες 2 ημέρες με δύο μαξιλάρια κάτω από το κεφάλι σας (σε γωνία 30⁰ με το κρεβάτι) και για τις επόμενες 2 στο υγιές πλευρό. Αποφεύγουμε να ξαπλώσουμε στην πάσχουσα ύπτια καθώς επίσης και με την πλάτη μας χωρίς να υποστηρίζεται ο αυχένας μας από μαξιλάρι.

Αποφεύγουμε τις απότομές κινήσεις τις κεφαλής σε ακραίες θέσεις (ιδιαίτερα απότομο σκύψιμο ή σήκωμα αλλά και δεξιά-αριστερά). Ορισμένοι συνιστούν την εφαρμογή μαλακού κολάρου κατά τη διάρκεια της ημέρας για την αποφυγή έντονων κινήσεων της κεφαλής. Προσοχή χρειάζεται στο ξύρισμα, ώστε να μην σηκώνεται πολύ το πηγούνι, όταν επίσης χρειάζεται να τοποθετήσετε σταγόνες στα μάτια σας, καθώς και στο λούσιμο, όπου δεν πρέπει το κεφάλι μας να εκτείνεται πολύ προς τα πίσω.

Για μερικές ημέρες πρέπει να αποφευχθούν επίσκεψη σε κομμωτήριο ή σε οδοντίατρο, κολύμβηση και γυμναστική ιδίως ασκήσεις, όπως υπερεκτάσεις των άκρων, καθίσματα, επικύψεις και φυσικοθεραπεία για την μέση ή τα άκρα στις οποίες υπερεκτείνεται η κεφαλή.

Μόλις ξυπνήσουμε το πρωί παραμένουμε στο άκρο του κρεβατιού για 1 με 2 λεπτά πριν σηκωθούμε από το κρεβάτι.

Προσέχουμε στην οδήγηση.

Ζάλη και ημικρανία

Η ημικρανία είναι ένα από τα χρόνια νοσήματα που προκαλούν σημαντική νοσηρότητα . Είναι σχεδόν τόσο συχνή, όσο και η υπέρταση και είναι πιο συχνή από το άσθμα και το σακχαρώδη διαβήτη.

…

Ροχαλητό

 

Πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν κάποιου βαθμού δυσκολία στην αναπνοή κατά την διάρκεια του ύπνου. Η ηπιότερη της μορφή  είναι το ροχαλητό, το οποίο είναι απλά θορυβώδης αναπνοή κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η πιο σοβαρή της μορφή είναι η αποφρακτική υπνική άπνοια, κατά την οποία οι άνθρωποι ροχαλίζουν δυνατά, αλλά επίσης παρουσιάζουν διακοπές στην αναπνοή τους, οι οποίες μπορεί να συμβούν έως και εκατοντάδες φορές μέσα στη νύχτα. …

Λαρυγγοφαρυγγική Παλινδρόμηση

 

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) αφορά στην άνοδο των στομαχικών υγρών στον οισοφάγο κατά τη διάρκεια του φαγητού ή μετά από αυτό και επειδή τα υγρά αυτά είναι όξινα, δημιουργούν το αίσθημα του καψίματος ή/ και της ξινής επίγευσης. …

ΑΙΘΟΥΣΑΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Οι διαταραχές ισορροπίας (ίλιγγος, αστάθεια) απασχολούν για μεγάλο χρονικό διάστημα αρκετούς ασθενείς ενώ η φαρμακευτική αγωγή δεν έχει συχνά τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η πλέον σύγχρονη θεραπεία συνίσταται σε εξατομικευμένο πρόγραμμα ασκήσεων ισορροπίας (vestibular rehabilitation) – σύμφωνα με τη διάγνωση και τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε ασθενούς- που επιταχύνουν την αντιρρόπηση του κεντρικού νευρικού συστήματος και τη διόρθωση της ζάλης. Τα προγράμματα αυτά εφαρμόζονται στο ιατρείο αρκετά χρόνια με την αποτελεσματικότητα αυτών να ξεπερνάει το 70-80% στη βελτίωση των συμπτωμάτων, ποσοστό συμβατό με τις διεθνείς μελέτες.